Uit je dip-tips: iets met achtbanen

door Judith Kersloot

Misschien heb je wel maanden van te voren uitgekeken naar het Soul Survivor festival en dan opeens na vijf dagen is het over! En voor je het weet slaap je weer alleen in je kamer en lig je niet gezellig in een tentje met je matties. Super weird!

Toen ik als tiener naar het Soul Survivor festival ging zag ik altijd weer op tegen de bekende festivaldip. Ken je ‘m? Ik vond het een hele gekke overgang: van met z’n allen keihard zingen in de celebration, naar alleen in m’n slaapkamer stilletjes zitten. Elk jaar had ik wel weer een andere strategie bedacht om me door de festivaldip heen te murmelen. En eigenlijk… lukten ze me bijna allemaal niet.

Ik probeerde namelijk heel erg het gevoel of de ervaring vast te houden die ik tijdens het festival had. Bijvoorbeeld de momenten dat ik God heel dichtbij ervoer of het enthousiasme van met elkaar aanbidden. Maar eerlijk is eerlijk, na verloop van tijd werd dat gevoel minder. En dan gingen er alarmbelletjes rinkelen want ik dacht dat ik niet goed bezig was.

Inmiddels ben ik zo vaak op het festival geweest en heb ik menig festivaldip getrotseerd dat ik hier anders over na ben gaan denken. Ik kwam erachter dat het zwaar onlogisch was om te proberen een ervaring of gevoel vast te houden. Eigenlijk kan je het zien als een grote achtbaan. Het moment dat het festival begint en je hebt je tentje opgezet en je loopt de eerste celebration in, dan stap je als het ware in het karretje van de achtbaan. Eerst komt de achtbaan langzaam op gang
 en dan voor je het weet zit je in een vrije val, of een looping, of ga je over de kop. Het is waanzinnig en je adrenalineniveau stijgt! Aan het eind van het festival komt de achtbaan tot stilstand en doe je een poging om voorzichtig het karretje uit te stappen. De adrenaline giert nog steeds door je lijf en je voelt je compleet uitgelaten. Maar na verloop van tijd merk je dat dat minder wordt, je voelt niet meer hetzelfde als toen je in dat karretje zat.
 Is dat gek? Nee, natuurlijk niet! Gelukkig maar, moet je voorstellen dat je je altijd zou voelen als in een achtbaankarretje! Hoe in vredesnaam moet je dan ooit iets als huiswerk doen of een studiekeuze maken?

Je hoeft het gevoel niet krampachtig vast te houden en God verwacht dat ook niet van je. Het gevoel van toen je God ervoer kan verdwijnen, maar dat betekent niet dat God weg is of dat de ontmoeting niets meer waard is. Er zullen momenten zijn dat je God heel dichtbij ervaart en momenten dat het wat stil is. Geen paniek, ook de Bijbel staat vol met figuren die God op momenten dichtbij ervoeren en soms niet. Maar er is ook een hele hoop dat je wel kunt vasthouden! Je kunt bepaalde waardes proberen na te leven om daarmee onder andere je festivaldip te trotseren.

Om je op weg te helpen heb ik hier een aantal tips voor je:

1. Wees open en eerlijk naar jezelf, God en elkaar

Durf eerlijk te zijn wanneer je iets lastig vindt, het maakt niet uit waar het over gaat. God weet wat je denkt of voelt en
Hij verlangt ernaar dat we dit aan Hem kenbaar maken. Wanneer je open en eerlijk over je relatie met God bent naar anderen toe, zal je zien dat er meer zijn die hetzelfde doormaken.

2. Zoek je matties op

We zijn niet bedoeld om op een
eilandje te leven, zo heeft God ons niet gemaakt. Zoek de lui op waarmee je in het achtbaankarretje heb gezeten de afgelopen dagen! Bid bijvoorbeeld voor elkaar en ga een potje voetballen (of shoppen als je niet van voetballen houdt ;)).

3. Deel je vragen en ervaringen

Ga erover in gesprek met je vrienden of met je jeugdleider. Vragen zijn er om op in te gaan, niet om te laten liggen. Wat snap je niet van God? Misschien zit je nog wel met vragen over wat er op het festival is gebeurd. En deel vooral ook je ervaringen. Net zoals je nog 10x tegen je maatje zegt die naast je zat in de achtbaan, hoe vet het ritje was.

Maar weet je wat het ALLER van het ALLER belangrijkste is waar je je aan vast kunt houden? Dat in de eerste plaats het God is die jou vast blijft houden! Ook wanneer je dat even niet voelt. Hij stapte met jou de achtbaan in en Hij stapt er samen met jou weer uit! Dus adem in, adem uit… en geniet van een warme, schone douche en eten dat (hopelijk) voor je gekookt is en een lekker bed. YAY!