Katie & Bryan Torwalt | door: Caroline Pijpers

I see heaven invading this place
I see angels praising your holy name

I see Glory falling in this place
I see hope restored, the healing of all disease

Dit liedje luisterde ik een tijdje geleden. Het werd niet zomaar gezongen, het werd gezongen tijdens een dienst die opgedragen werd aan Jaxon Taylor. Jaxon is een driejarig jongetje dat E. Coli kreeg. E. Coli is een bacterie die er op dat moment voor zorgde dat zijn nieren faalden, zijn longen niet meer functioneerden, hij steeds minder hersenfuncties kreeg en hij vaak weg viel. Het zag er niet goed uit voor hem. Ik was zo geraakt toen ik hoorde dat ondanks alles de gemeenteleden van Bethel Church bleven volharden in geloof. Ze zongen ‘I see hope restored, the healing of all disease’. Ze vertrouwden erop dat God verandering zou brengen in de situatie. Oftewel, ze geloofden in een wonder. Ik weet niet of ik deze tekst uit mijn strot had kunnen krijgen. Ik bedoel, kon het nog letterlijker?

I See Heaven zette me stil bij het feit dat we soms zo makkelijk bepaalde teksten zingen. Is de tekst überhaupt nog waarheid voor ons als we de hoop helemaal lijken te verliezen? Geloven we nog steeds als God ineens immens ver weg lijkt? In het liedje Weep With Me van Rend Collective staat een zinnetje dat het voor mij heel duidelijk maakte: ‘What was true in the day is still true in the dark, You’re good and You’re kind and You care for this heart’. En zo is het! Want, believe it or not, Jaxon is compleet genezen. Jaxon is niet genezen na één gebed, niet in één dag, maar na een lange en tragische maand in het ziekenhuis. God was trouw en werkte op Zijn eigen perfecte tijd. Ook al begrepen de mensen om Jaxon heen niet altijd waarom hun gebeden niet wat sneller verhoord werden, ze bleven geloven. En nu huppelt de kleine jongen weer rond. Hij geniet van zijn trampoline en zijn autootjes, zoals het hoort. Wat een gebedsverhoring! Geloven betekent vaak geduld hebben, soms zelfs heel erg lang en veel geduld hebben, maar het is wel echt de moeite waard.

Ik kan deze blog niet afsluiten zonder te zeggen dat het niet altijd zo’n succesvol verhaal is. Tenminste in de ogen van ons als mensen. Het kan zijn dat op een punt staat waarin je wel gelooft dat God bestaat, maar Hem momenteel niet aankijkt. Het is op zulke momenten heel moeilijk om te geloven dat God altijd het beste met je voor heeft. Gelukkig snapt God dat ook. Hij zit zo vol liefde en bewogenheid voor jou, er is geen veroordeling . Hij zal je nieuw geloof geven. Verhalen zoals de genezing van Jaxon helpen daarbij.

Hoe zit het bij jou? Vind jij het moeilijk om te geloven of gaat het je best makkelijk af?